Чӣ як бача омода нишон дод, нест, вақт ба хомӯш шим худ, ва аллакай як хурӯс оид ба пур нест. Хуб, дӯстдухтари ҷавон албатта зебо ҳастанд, маҳз ҳамин тавр ва бояд амиқтар кашида шаванд. Ҳамзамон, алоқаи ҷинсӣ мунтазам кофӣ набуд ва ҷавонон тасмим гирифтанд, ки харони худро васеъ кунанд ва алоқаи ҷинсӣ бо аналӣ кунанд.
Ин чӯҷа дар оташ аст, аммо либоси ҳамшираи шафқат хеле аҷиб аст! Ва вай барои як хонашини оддӣ як намуди касбӣ аст. Ман гуфта метавонам, ки дар хона як мутахассисро барои нақшбозӣ даъват карданд.